...

Hier zijn we weer ...

met een terugblik op het bezoek van Jiska en Gideon

Eén persoon heeft laten weten dat er vorige week geen dagboek was. We hopen natuurlijk dat alle andere trouwe lezers dat ook hebben opgemerkt, maar wel begrepen, dat we het die keer vanwege het bezoek van onze kinderen te druk hadden om verslag te doen van onze belevenissen.
Nu ja, druk is niet het juiste woord, we waren op stap en genoten van ons uitstapje en elkaar, zodat er geen gelegenheid was om rustig te schrijven en te internetten.
Maar we zullen proberen nog even in de vorige week te duiken voor wie dat leuk vindt. We hebben genoeg beleefd.

.
Afgelopen 2 weken stonden in het teken van het bezoek van Jiska en Gideon

Het laatste dagboek nr. 127 ging vooral over de aankomst van Jiska en Gideon. De laatste regel was: “Dit eerste weekend trekken we er met elkaar op uit naar Walindi.”
Dat was het plan, ja!
Toen Gideon aan was gekomen, zijn we eerst naar huis gegaan om lekker te ontbijten. Na het uitpakken van de meegebrachte “boodschappen” en wat cadeautjes en nog een lekker bakkie koffie, zijn we rustig richting Kimbe gereden.
Maar voor ik daarover vertel, nog een belevenis van die beruchte week. Hoezo berucht?
Toen Jiska de reis gepland had een tijdje geleden, zou de aankomst in Hoskins zijn op dinsdag 5 april. Kort voor de vertrekdatum kreeg ze bericht dat de Nieuw Guinese Luchtvaartmaatschappij  een vlucht had afgelast, dus alles moest een dag later gepland worden. Goed. Dan zou ze woensdagochtend aankomen. Terwijl ze dus maandagavond uit Amsterdam vertrokken was, en de reis voorspoedig ging tot Hong Kong, kreeg ze vlak voor de vlucht van Hong Kong naar Port Moresby te horen, dat ook die vlucht was afgelast. Wat een tegenvaller. Maar gelukkig werd Jiska vervolgens in de watten gelegd en kreeg gratis een goede hotelkamer, de nodige maaltijden, enz., zodat ze het na deze tegenvaller te hebben verwerkt, het als een aangenaam onderdeeltje van de reis opvatte. Het had slechter gekund. De volgende dag in Port Moresby bleek dat er geen vlucht meer ging naar Hoskins. Jiska werd ook daar weer ondergebracht in één van de beste hotels van dit land. Al met al kwam ze dus pas vrijdagmorgen aan!
Maar gelukkig, ze was er!! Gideon zou oorspronkelijk ook vrijdagmorgen aankomen, maar had intussen ook te maken met de grillen van de Nieuw Guinese Luchtvaartmaatschappij en kwam na een gratis overnachting in hetzelfde hotel als Jiska in Port Moresby zaterdagochtend aan.

Voordat we Gideon zouden ophalen van onze kleine luchthaven in Hoskins, gebeurde er nog een ongelukje. Aan onze plafonds hangen grote ventilatoren, die voor lange mensen altijd een bedreiging zijn. Je moet dus nooit je handen omhoog doen om wat voor reden dan ook als je in de buurt van een draaiende ventilator bent. We hadden Jiska natuurlijk al gewaarschuwd, maar ze was er nog niet op ingesteld, en terwijl ze een gordijn van een kast omhoog hield, raakte de ventilator haar hand. Ze hield zich flink, en om ons niet aan het schrikken te maken, riep ze mij tamelijk beheerst. Ik kwam niet direct, omdat ik ergens mee bezig was, maar toen ze wat dringender riep: “Mama kom, ik heb wat doms gedaan!”, was ik er direct en Sinco volgde me op de voet. Ik begreep eerst niet waar de plas bloed op de grond vandaan kwam. Toen beduidde ze dat haar hand was geraakt, ze hield die hand vast met haar andere hand, zodat ik eerst geen wond zag. Grote schrik natuurlijk! Het was pas half 7, maar we hebben snel de verpleegster uit bed gebeld. Het duurde een tijdje voor die verscheen in het kliniekje waar Sinco en Jiska intussen heen waren gegaan. Ze had een flinke jaap in haar hand.

..
Links: hechtingen erin ... rechts: hechtingen eruit (week later)

Met 3 hechtingen en verpakt in het verband stond Jiska even later weer buiten.
Toen op naar het vliegveldje. Daar begon het ontzettend te regenen en te waaien en te onweren. Het was wel lekker verfrissend, maar toch waren we blij toen het weer droog en helder werd. De bui waaide over en zo konden we al snel het vliegtuig waar Gideon in zat, zien aankomen. Heel wat later dan verwacht was ook Gideon eindelijk bij ons.
Een moment om heel dankbaar te zijn.

.
Voor Jiska en Gideon was alles een beetje nieuw:
daarom een foto die zij namen van ons huis links onder en naambordjes,
boven is het internaat en rechtsonder wonen Martin en Tineke de Jong.

Doorkruiste plannen

Voor wie dat nog niet weet, Walindi is het wereldberoemde duikresort op ons eiland, (kijk maar eens op www.walindi.com).
Als je van Hoskins naar Walindi rijdt, moet je eerst door, of eigenlijk langs Kimbe. De stad waar de winkels zijn.
We hadden het plan om in Walindi eens lekker bij te praten en daar een nachtje te blijven slapen in logeerbungalows. De volgende dag wilden we ons laten gidsen naar de hot springs, de hete bronnen. Je weet wel, waar Manuela haar voeten in de hete grond wegzakten. Gelukkig konden we het min of meer lachend navertellen, omdat ze er gelukkig tamelijk goed van af kwam.
Vlak voor Kimbe waarschuwden mensen ons: er was een "big fight" - hevige onlust. Het risico was te groot om erdoor te rijden.

..
Uitgebrande gebouwen een week na de onlusten..

We sloegen daarom af naar Liamo en hoopten dat we daar dan konden blijven, maar we werden door de veiligheidsmensen van NTM gebeld en gevraagd terug te komen naar Hoskins. We gaan hier verder niet op in, alles is intussen weer opgelost en veilig. Maar soms moet je gewoon voorzichtig zijn in het buitenland.

We hadden ons net geinstalleerd in Liamo toen we terug moesten naar Hoskins...
Op de achtergrond "ons" paviljoen in zee, waar we met een drankje van het uitzicht genoten.

Uiteraard was het wel een teleurstelling, maar we hebben ons thuis ook best weten te vermaken. Zondagmiddag werd er een strand-uitje georganiseerd, dus als echte strandliefhebbers zijn Jiska, Gideon en ik meegegaan op de grote truck en hebben genoten van het zonnige tropische strand.

.
Links de strandtruck... rechts: Gideon wilde duidelijk graag snorkelen!
Eerst even zijn email checken!

Gideon ging direct met zijn nieuwe snorkelset op zoek naar het koraalrif. Helaas mocht Jiska met haar beschadigde hand voorlopig het water niet in, dat was natuurlijk de zoveelste tegenvaller.
Toch hadden we het heel gezellig.

..

.
Jiska, Gideon en Roelie vermaakten zich wel, terwijl Sinco les gaf op school.

Maandag moest Sinco natuurlijk weer lesgeven en we hebben niet veel bijzonders gedaan. Jiska en Gideon hebben wat gewandeld ‘s middags en kwamen een bekende van ons tegen. Een moeder van een leerling van onze school. Ze spreekt goed Engels en vroeg hen of zij kinderen van Sinco en Roelie waren. Best grappig, want wij hadden haar niet verteld dat we ze verwachtten. Ze raadde het gewoon, ze vond dat ze er Nederlands uitzagen. Ze vond het ook erg leuk om met Jiska op de foto genomen te worden.

Jiska met mevr Robe

Dinsdag zijn we met z’n drieen naar het strand geweest, voor mij ook een lekker lui dagje. Woensdag zijn ze weer samen gegaan. ‘s Avonds hebben we in het Hoskins Hotel gedineerd. Mooi woord voor (goedkoop) eten in een plaatselijk restaurant waar de bedienden zo uit de Bush geplukt lijken.Echt een belevenis die je hier niet mag missen.

.
In Hoskins hotel...

Donderdag was een regendag en konden we ook niets plannen
's Middags zijn we even met Sinco langs de dorpen aan de kust gereden, vergezeld door Judith.

.
Jiska met Judith... rechts: Judith met haar kinderen Morris en Relin

's Avonds zijn we uitgenodigd bij Beulah en haar gezin. We werden getracteerd op een heerlijke maaltijd en smakelijke verhalen van Beulah, aangevuld door haar man Kelly.

Ze hebben tijdens hun missionarissenleven van 15 jaren heel wat keren (eens in de 4 jaren) op en neer gereisd tussen PNG en Engeland en/of Amerika. Ze hebben echt van alles beleefd, je kunt het zo gek niet bedenken. Daar zou ook een boekdeel over geschreven kunnen worden. Op het moment dat dingen gebeurden was het niet altijd lachwekkend, maar de manier waarop Beulah het nu kon navertellen was bepaald humoristich.

Vrijdag - Roelie Jiska en Gideon naar Kimbe

Eindelijk was het weer toegestaan naar Kimbe te gaan. Nog steeds moest Sinco elke dag lesgeven uiteraard, maar ik kon gelukkig het werk aan mijn nieuwe collega overlaten, dus kon wat meer met de jongelui optrekken. We hadden met onze Supply man afgesproken dat we mee zouden rijden naar de stad. Voor Jiska zou dat de eerste keer zijn om Kimbe te zien en de winkels waar wij vaak over geschreven hebben. Er gingen nog een paar mensen mee en het was heel gezellig.

.
Able - de lokale electronica winkel - was bij de onlusten leeggeplunderd.
Dat is ook voor ons lastig, want we kochten daar onze printerinkt e.d.

Papua’s eten

Gideon had een inklapbaar eetsetje gekregen en wilde eigenlijk nog wel een keer bij Papua’s eten, om het te kunnen gebruiken. We hadden aan Angelika en Emil gevraagd, die wonen vlak bij ons en werken allebei ook bij ons, of zij een maaltijd wilden klaarmaken in de Papua stijl. Nu, we waren van harte welkom als we zelf voor kippenvlees konden zorgen. Vrijdagavond zouden we bij hen gaan eten in hun huisje/hutje bij ons in de buurt. Maar zoals er telkens van alles gebeurde waardoor onze plannen zich moesten aanpassen, gebeurde ook nu weer wat. Er overleed die week een man die van hen beiden een familielid was. En zoals het gebruikelijk is bij de Papua’s komen dan op een bepaalde dag van heinde en verre allerlei andere familieleden bij elkaar om de dode te bewenen. Omdat het dan een enorme drukte rondom hun huis zou zijn, hadden Angelika en Emil gevraagd of ze het eten dan naar ons huis konden brengen. Uiteraard hebben wij hen toen uitgenodigd om zelf ook bij ons te komen eten. Ze namen hun zoontje Nehemia mee.
De maaltijd bestond uit taro, een knolgewas, klaargemaakt in kokos, met het kippenvlees ingepakt in bananenbladeren, en zo - van onder en boven tussen in vuur gloeiend heet gestookte stenen - urenlang gebakken.  Ze noemen dit gerecht, waar ze zelf gek op zijn, mumu (moemoe). Nu, wij zouden het nog niet tot ons favoriete eten uitroepen, maar we vonden het heel smakelijk!

Angelica pakt de maaltijd uit de bladeren...

We vroegen aan Emil nog wat op de gitaar te spelen en daarbij te zingen, wat hij na enige aarzeling ook op zijn eigen heel bescheiden manier deed. Hij is een zeer muzikaal begaafd iemand en maakt eigen christelijke liedjes in hun Nakanai stammentaal.
Ze vroegen ons ook om iets te zingen in het Nederlands, dat vonden zij weer prachtig.
Het ijs dat wij als toetje aanboden vonden zij ook erg lekker, en kleine Nehemia lustte nog wel een tweede portie. Hij was erg verlegen, maar door het ijs, kwam hij wat los, en lachtte hij al zijn mooie witte tandjes bloot!

Eindelijk... snorkelen op het mooiste koraalrif ter wereld!

Toen was het zaterdag en ging eindelijk onze wens in vervulling!
We konden weer naar Walindi. Voor die zaterdag hadden we een boottrip gepland naar het onbewoonde eilandje Restorf. Om de bus en de boot te vullen ging er een groep leerlingen mee, die zich net als wij, kostelijk vermaakten.

.
Moeder en dochter!

.
Gideon maakt vuur (bijna gelukt)... om wat noten te roosteren.
Sinco kon deze buizerd snappen... de witgebuikte zee-arend was ons net te vlug af.

Een uitgelezen dag, het weer was voortreffelijk. Jiska mocht het water in en kon zich samen met ons verlustigen aan het magniefieke sprookjesland onder water. Finding Nemo! De papa van Nemo was erg nieuwsgierig en hield ons goed in de gaten. We hebben even met hem gespeeld. Je moet wel geduldig zijn, maar als je het kunt opbrengen en lang genoeg je handen uitgestrekt houdt, krijg je een kusje op je hand van de papavis. Het overkwam mij twee keer!

Zie voor deze Nimo de site van www.walindi.com

We zijn na de boottocht in Walindi teruggereden naar Liamo in Kimbe. De kinderen werden opgehaald door een ouderpaar en wij bleven de nacht over en hebben ook zondag nog van de rust en de tropische pracht genoten.

.
Links "ons" paviljoen met op de achtergrond de Garbuna vulkaan met in haar omgeving de hotsprings.... rechts ons huisje verscholen in het groen.

.
Gideon is ook een enthousiast fotograaf... rechts een ijsvogeltje waarvan hier enkele varianten regelmatig voorkomen... zonder het ijs overigens.

Maandagmorgen zijn de twee reizigers weer vertrokken en begon er voor ons weer een normale week.

.
We hebben enorm van het bezoek van Jiska en Gideon genoten!

.
Maandagmorgen: inchecken en vertrek voor de volgende bestemming:
INDONESIE!... Bali en Sumba!

Het bezoek was kort maar heftig! Zelf had ik het gevoel dat ik mijn hoofd en gedachten wel 180 graden moest omdraaien.

Terwijl ik dit schrijf en jullie dit lezen zijn de reizigers na een bezoek aan Gideons geboorteplaats Parai Puluhamu op het eiland Sumba, aangeland op het Indonesische eiland Bali en genieten daar nog van een paar dagen rust, alvorens ze naar Nederland hopen terug te vliegen in de loop van de komende week.

Volgende week het vervolg en wat wij zelf verder beleefden.

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!